In de periode dat we allemaal thuis zitten en de kliniek gesloten is gebeurt er evengoed heel veel. Ik wil graag met jullie delen wat ik zoal meemaak in deze periode. Een aantal van jullie weet dat ik ook huisarts ben, 3 jonge kinderen heb en dat we zelf een huis aan het bouwen zijn. Dit samen met een kliniek die gesloten is maakt deze periode op alle fronten uitdagend en soms ook moeilijk, waarschijnlijk net als voor ieder ander. We zitten immers allemaal in hetzelfde schuitje.

Wat is dit virus toch ellendig en verraderlijk. Dat spookt de hele dag al door mijn hoofd. Steeds meer zien we ziekere mensen. Wat je al langer hoort vanuit Italië en Brabant wordt hier in de omgeving ook steeds meer de realiteit waar we mee te maken hebben. Gisteravond op de huisartsenpost zagen we het ook weer. Mensen die binnen komen en vervolgens met de ambulance worden afgevoerd naar het ziekenhuis met een laag zuurstofgehalte en een hoge hartslag, tekenen dat het lichaam het zwaar heeft. Het is beangstigend om mee te maken. Ook schrijnende verhalen, mensen die de geboorte van hun kleinkind niet van dichtbij kunnen meemaken omdat ze ziek zijn geworden. Zo kan ik wel doorgaan. Vanachter mijn soort van duikbril en masker probeer ik zo veel mogelijk medeleven te tonen, ik hoop dat mijn ogen spreken en dat ik door te praten nog iets kan maken van deze onpersoonlijke manier van werken.

Een week later hoor ik ook van patiënten die inmiddels zijn opgenomen op de Intensive Care terwijl ze vorige week nog enkel wat grieperig waren. Ook gelukkig een aantal patiënten die negatief getest zijn na opname in het ziekenhuis en dus een andere kwaal onder de leden hadden. We praten er met z’n allen over en ook over de moeilijke keuzes die gemaakt moeten gaan worden als de ziekenhuizen daadwerkelijk vol komen te liggen. Hoe ga je nu beslissen wie wel of niet meer naar het ziekenhuis kan. Ik wil er niet over nadenken. Natuurlijk ben ik gewend dit soort gesprekken te voeren, maar dan is niet de capaciteit in het ziekenhuis een factor die meeweegt. Een scenario dat misschien wel dichterbij is dan ik durf te denken.

Thuis probeer ik even wat andere dingen te gaan doen. Er is vanavond weer een webinar waar ik naar wil kijken. Voor je het weet ben je van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat bezig met informatie verwerken die binnenkomt over Corona. Ook mentaal gezond blijven in deze periode is een must, dus maar even een paar uurtjes offline.